кленчыць

кленчыць незак.

Стоять на коленях.

Яна кленчыла да мяне бокам, хустка нізка насунута ад гарачыні, і я не пазнаваў бабулі, а ў твар не заглянеш. Брыль. Зневажаў (Лук'ян) бога. Таго самага, перад кім кленчыў усё жыццё. Лужанін. Дарэмна кленчыць просьбіт скрушны прад імі, - што там ні было б, - як і заўсёды, раўнадушны дубовы твар, дубовы лоб. Макаль.